خاموشِ محبوسان؛ ضرورت تعطیلی کامل زندان قرچک
زندان قرچک ورامین، بهعنوان یکی از نمادهای سیاه نقض حقوق بشر در ایران، همچنان محل رنج، بیعدالتی و تحقیر زنان است. در این مکان، انسانها نه بر اساس جرم، بلکه بر اساس جنسیت و عقیده مجازات میشوند. قرچک نه یک زندان، بلکه چاهی از فراموشی است که در آن کرامت انسانی دفن میشود. صدای خاموش زنان زندانی، بازتاب فریادی است که در دیوارهای نمناک این زندان میپیچد اما به گوش عدالت نمیرسد.
قرچک؛ جغرافیای رنج و بیعدالتی
زندان قرچک در ظاهر برای زنان بزهکار تأسیس شده، اما عملاً به محل نگهداری فعالان سیاسی، مدنی و عقیدتی تبدیل شده است. در این زندان، زنان در شرایطی غیرانسانی و غیربهداشتی نگهداری میشوند، بدون دسترسی کافی به پزشک، دارو و امکانات اولیه. گزارشها از ازدحام سلولها، نبود تهویه و تغذیه نامناسب حکایت دارد؛ وضعیتی که خود نوعی شکنجه روانی و جسمی است. چنین شرایطی آشکارا ناقض اصول انسانی و حقوقی است که دولت موظف به رعایت آن است.
بررسی در پرتو قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
قانون اساسی ایران در اصل ۳۹ صراحتاً اعلام میکند: «هتک حرمت و حیثیت کسی که به حکم قانون دستگیر، بازداشت، زندانی یا تبعید شده باشد به هر صورت که باشد ممنوع و موجب مجازات است.» همچنین اصل ۲۲ بر مصونیت حیثیت، جان، مال و حقوق شهروندان تأکید دارد. با این حال، شرایط غیرانسانی در زندان قرچک نشان میدهد که این اصول در عمل نهتنها رعایت نمیشوند، بلکه بهصورت سیستماتیک نقض میگردند.
قرچک و نقض اعلامیه جهانی حقوق بشر
بر اساس ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: «هیچکس نباید مورد شکنجه یا رفتار یا مجازات ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.» زندان قرچک مصداق روشن نقض این ماده است. محرومیت از درمان، تراکم سلولها، سوءتغذیه و بیتوجهی مسئولان نسبت به وضعیت روحی و جسمی زندانیان، مصداق شکنجهای بیصدا اما عمیق است. این بیتفاوتی، عدالت را به جنایتی خاموش بدل کرده است.
زنان؛ قربانیان مضاعف نظام تبعیض
زنان در زندان قرچک، نهتنها قربانی نقض حقوق بشرند، بلکه قربانی تبعیض جنسیتی و طبقاتی نیز هستند. از فعالان مدنی تا مادران محروم از فرزندانشان، همگی در این زندان با ساختاری مواجهاند که هدفش خاموشکردن صدای زن آزاد است. این ساختار، کرامت زن را در حصار سیاست به اسارت گرفته و آزادی را به بهایی سنگین تبدیل کرده است.
تعطیلی قرچک؛ ضرورتی انسانی و اخلاقی
زندان قرچک باید تعطیل شود، نه بهعنوان اقدامی سیاسی، بلکه بهعنوان یک ضرورت انسانی. ادامه فعالیت چنین مرکزی لکهای پاکنشدنی بر چهرهٔ عدالت است. تعطیلی این زندان، گامی است در جهت بازسازی مفهوم کرامت انسانی و احیای اعتماد ازدسترفته میان مردم و قانون. عدالت زمانی معنا دارد که صدای خاموشان شنیده شود.
#مهساامینی, #vvmiran, @baschariyat, #MahsaAmini, #زندان_قرچک, #حقوق_زنان, #نقض_حقوق_بشر, #قرچک_ورامین, #آزادی_زنان
