💔 من سیستانیام، اما هویت ندارم...
در دل خاک تفتدیدهی سیستان، دختربچهای با چشمانی پر از اندوه تکهکاغذی در دست دارد.
روی آن نوشته است:
«سیستانیم... اما هویت ندارم... داشتن شناسنامه آرزوی من است.»
این جمله ساده، روایتی است از هزاران کودک بیهویت در سیستان و بلوچستان و مناطق محروم ایران؛ کودکانی که در همین خاک به دنیا آمدهاند، اما از ابتداییترین حق انسانی خود — حق داشتن هویت — محروم ماندهاند.
نداشتن شناسنامه، فقط نداشتن یک برگه کاغذ نیست؛ یعنی حذف شدن از همه فرصتها: آموزش، درمان، حمایت اجتماعی، و حتی حق رأی و تابعیت. یعنی زیستن در سایهی بینامی و محرومیت.
---
⚖️ نقض حقوق بشر و قانون اساسی ایران
این وضعیت، مصداق آشکار نقض حقوق بشر است.
بر اساس ماده ۷ کنوانسیون حقوق کودک (که ایران نیز به آن پیوسته است)، هر کودک از بدو تولد حق دارد دارای نام، تابعیت و هویت قانونی باشد.
همچنین، طبق اصل ۲۰ و ۲۱ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، همه شهروندان ایران در برابر قانون مساویاند و دولت موظف است حقوق انسانی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی را برای همه اقوام و اقلیتها بدون تبعیض تأمین کند.
اما واقعیت تلخ این است که هنوز در گوشههایی از کشور، کودکانی بینام و نشان زندگی میکنند؛ کودکانی که نه به انتخاب خود، بلکه به خاطر بیتوجهی ساختارها از ابتداییترین حقوق انسانی محروماند.
کاش روزی برسد که هیچ کودکی در ایران، برای «هویت داشتن» التماس نکند.
کاش برگهای ساده به نام شناسنامه، دیگر آرزو نباشد... بلکه حق مسلم و بدیهی هر انسان باشد.
#سیستان_بلوچستان #کودکان_بی_شناسنامه
