۱۳ آبان ۱۴۰۴

خشونت مقدس؛ ریشه‌های حکومتیِ اسلحه علیه زنان

بازداشت فردی که با اسلحه و به نام «مبارزه با بی‌حجابی» قصد تشکیل گروه مسلحانه داشت، در نگاه نخست نشانه‌ای از کنترل افراط‌گرایی است. اما در ژرفای واقعیت، این اتفاق نه یک استثنا، بلکه محصول طبیعی گفتمانی است که خود حاکمیت آن را پرورده است؛ گفتمانی که «زن» را میدان نبرد ایدئولوژیک می‌بیند.

سال‌هاست که سیاست رسمی جمهوری اسلامی، بدن زنان را به عرصه‌ی قدرت و کنترل بدل کرده است. از قانون‌گذاری تا تریبون‌های مذهبی و رسانه‌های دولتی، زن نه انسان آزاد، بلکه ابزار حفظ نظم دینی معرفی می‌شود. هنگامی که از بلندترین جایگاه‌های نظام، فرمان‌هایی چون «آتش به اختیار» صادر می‌شود، خشونت دیگر امری شخصی یا خودسرانه نیست، بلکه ریشه در مشروعیتی حکومتی دارد.

این چرخه‌ی خشونت از بالا به پایین، مرز میان قانون و بی‌قانونی را در هم می‌شکند. مأمور، بسیجی، یا شهروند «متعهد»، همه در یک نقش ظاهر می‌شوند: نگهبانان «عفت عمومی». در چنین ساختاری، بازداشت یک فرد مسلح هرگز نمی‌تواند معنای واقعی مقابله با خشونت باشد، زیرا خودِ ساختار، این خشونت را به رسمیت شناخته است.

تحلیل حقوقی و فلسفی

بر اساس اعلامیه جهانی حقوق بشر، حق آزادی پوشش، حق انتخاب سبک زندگی و امنیت شخصی از حقوق بنیادین هر انسان است. همچنین در اصل ۲۰ و ۲۱ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، بر تساوی حقوق زن و مرد و امنیت فردی تأکید شده است. اما واقعیت اجرا، در تضاد کامل با این اصول است؛ آنجا که حکومت با ابزار قهریه و فشار اجتماعی، «حجاب» را به عنوان تکلیف اجباری بر تن زنان تحمیل می‌کند.

خشونت علیه زنان در ایران امروز، دیگر تنها در خیابان رخ نمی‌دهد؛ بلکه در آموزش، رسانه، خانواده و قانون نیز نهادینه شده است. هر پیام تهدیدآمیز از سوی منبر یا رسانه‌ی ملی، هر تصویب‌نامه‌ای که زن را از اختیار بدنش دورتر می‌کند، تیری است از همان سلاحی که در دست آن مرد بازداشت‌شده بود.

مسئولیت جمعی و ضرورت آگاهی

اگر جامعه بخواهد از چرخه‌ی خشونت مقدس بیرون آید، نخست باید زبان خود را از مفاهیم تحقیرآمیز پاک کند. «ناموس»، «بی‌حجاب»، «گناهکار» — واژگانی که سال‌هاست انسان را از آزادی تهی کرده‌اند. مبارزه‌ی حقیقی با افراط‌گرایی، نه در دستگیری عاملان مسلح، بلکه در نقد و بازسازی بنیادهای فرهنگی و حقوقی است که آنان را مشروع جلوه می‌دهد.

هر زن ایرانی که در برابر اجبار ایستاده است، نه مجرم، بلکه پاسدار کرامت انسانی است. و هر حکومتی که سلاح را بر آزادی مقدم بدارد، دیر یا زود از درون خود خواهد سوخت.

#حجاب_اجباری #حقوق_بشر #زنان_ایران #vvmiran #مهساامینی #MahsaAmini @baschariyat #کانون_دفاع_از_حقوق_بشر

جمع‌آوری فرش‌های حرم کربلا و جایگزینی با فرش‌های عربستانی؛ تحلیل حقوق بشری و فرهنگی تصمیم مدیریت حرم کربلا برای جمع‌آوری ...