منشور کوروش؛ نخستین سند جهانی حقوق بشر
منشور کوروش بزرگ، که در موزه بریتانیا نگهداری میشود، بار دیگر از سوی یونسکو بهعنوان یکی از نخستین اسناد جهانی در دفاع از حقوق بشر شناخته شد. این لوح گِلی، بیش از دو هزار و پانصد سال پیش نوشته شده و درباره آزادی، بردباری دینی و عدالت سخن میگوید.
پیام صلح و آزادی در متن تاریخ
کوروش بزرگ در منشور خود اعلام میکند که هیچکس نباید به اجبار به دینی وادار شود و همه مردم، صرفنظر از قوم و زبان، در سرزمین او آزادند. این اندیشه، در زمانی که جهان آکنده از جنگ و بردگی بود، نشانی از درک ژرف از شأن انسان است.
مقایسه با اعلامیه جهانی حقوق بشر
آنچه کوروش در قرن ششم پیش از میلاد نوشت، در قرن بیستم میلادی بهصورت رسمی در قالب اعلامیه جهانی حقوق بشر تصویب شد. هر دو سند بر حق آزادی، برابری و کرامت انسانی تأکید دارند — اما پرسش این است: آیا در ایران امروز، این آرمانها تحقق یافتهاند؟
بازتاب در جامعه امروز ایران
در حالی که منشور کوروش در جهان بهعنوان نماد حقوق بشر شناخته میشود، بسیاری از مردم ایران هنوز از ابتداییترین حقوق خود محرومند: آزادی بیان، حق اعتراض، حق انتخاب شغل و امنیت اجتماعی. این تضاد، فریادی است میان تاریخ و اکنون.
نتیجهگیری فلسفی
منشور کوروش فقط یک یادگار تاریخی نیست، بلکه آزمونی است برای ما؛ آیا هنوز به آزادی، عدالت و کرامت انسان ایمان داریم؟ یا آن ارزشها را در هیاهوی سیاست فراموش کردهایم؟
